Network virtualization ، اتصالات شبکه و سرویس هایی را تجزیه می کند که به طور سنتی از طریق سخت افزار به یک شبکه مجازی منطقی تحویل داده شده اند. این اتصالات و سرویس ها، از شبکه فیزیکی جدا شده و به طور مستقل در یک
NV، فراتر از سرویسهای لایه 2 و 3 مانند سوئیچینگ (switching) و روتینگ (routing)، معمولا شامل خدمات مجازی سازی لایه 4 تا 7 ازجمله فایروال (firewalling) و توازن بار (load-balancing) سرور است.
این تکنولوژی بسیاری از چالشهای شبکه در مراکز داده امروزی را حل و فصل می کند؛ علاوه براین، به سازمانها کمک می کند شبکه را به طور مرکزی برنامهریزی و آماده کنند، بدون اینکه نیاز باشد به طور فیزیکی زیرساخت های مربوطه را لمس کنند.
مجازی سازی را میتوان به دو بخش اصلی تقسیم کرد، این دو بخش دو راهکار مختلف هستند که هر سازمان می تواند با توجه به نیاز و شرایط خود یکی از این دو راه را برگزیند.
این روش برای تمامی سازمان ها چه کوچک و چه بزرگ لازم است. مجازی سازی به شما اجازه میدهد تا چندین سیستم عامل را بر روی بستر سخت افزاری یک سرور داشته باشید.
مثلاً فرض کنید شما در شبکه خود ۳ سرور مختلف دارید.
حال فرض کنید شما مجازی سازی را بر روی سرورهای خود پیاده سازی می نمایید.
حالا یک سرور خواهید داشت که سه سیستم عامل ذکر شده روی آن قرار دارند و به صورت همزمان، هر سه مشغول ارائه سرویس خود در شبکه هستند.
این گونه، هزینه های شما تا نزدیک به یک سوم کاهش پیدا میکند زیرا هزینه های بسیاری همچون برق مصرفی و تولید سرمایش به میزان قابل ملاحظه ای کاهش می یابد.
این روش بیشتر برای سازمان های بزرگ، آزمایشگاه ها و نیز سازمان هایی که نیازمند توان پردازشی بالایی هستند مفید است.
این روش به شما اجازه می دهد تا از بستر سخت افزاری چندین سرور استفاده نموده و یک سیستم عامل را پشتیبانی نمایید.
استفاده از چندین سرور فیزیکی مقدار منابع بسیار بیشتری را در اختیار سیستم عامل ما قرار میدهد. به طور مثال سیستم عامل ما قادر خواهد بود از چندین CPUبه منظور انجام اعمال پردازشی خود استفاده نماید که قدرت بسیار بیشتری را در اختیار او قرار میدهد.
سرویس Xbox Game Pass روی سایر پلتفرمها عرضه میشود!
هوش مصنوعی سارقان را شناسایی میکند